Nota van wijziging : Derde nota van wijziging

Nr. 41 DERDE NOTA VAN WIJZIGING

Ontvangen 19 april 2024

Het voorstel van wet wordt als volgt gewijzigd:

A

Artikel 1.1 wordt als volgt gewijzigd:

1. Aan de begripsbepaling van interconnector wordt toegevoegd «of een transmissiesysteembeheerder
voor elektriciteit op zee».

2. In de begripsbepaling van interconnector voor elektriciteit wordt na «een Nederlands
transmissiesysteem voor elektriciteit» ingevoegd «of een transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee».

3. In de begripsbepaling voor interconnectorsysteem voor elektriciteit wordt na «een
transmissiesysteem voor elektriciteit» ingevoegd «of een transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee».

4. In de begripsbepaling voor transmissiesysteem voor elektriciteit op zee wordt na
«de levering zelf niet inbegrepen,» ingevoegd «daaronder begrepen interconnectoren,»
en wordt aan de begripsbepaling toegevoegd «of met dat systeem en een transportsysteem
voor elektriciteit van een ander land».

5. Onder vervanging van de punt aan het slot van de begripsbepaling van zeggenschap
door een puntkomma wordt een begripsbepaling toegevoegd, luidende:

zoneoverschrijdende capaciteit: zoneoverschrijdende capaciteit als bedoeld in artikel 2, onderdeel 70, van verordening
2019/943.

B

In artikel 3.23 wordt, onder vernummering van het tweede tot en met vijfde lid tot
derde tot en met zesde lid, een lid ingevoegd, luidende:

2. Een transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit stelt op zijn systeem beschikbare
zoneoverschrijdende capaciteit ter beschikking.

C

In artikel 3.82 wordt na «en die één of meer windparken op zee verbinden met het transmissiesysteem
voor elektriciteit» ingevoegd «of met dit systeem en het transportsysteem voor elektriciteit
van een ander land».

D

Artikel 3.84 wordt als volgt gewijzigd:

1. Voor de tekst wordt de aanduiding «1.» geplaatst.

2. Er wordt een lid toegevoegd, luidende:

2. De transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit op zee stelt op zijn systeem
beschikbare zoneoverschrijdende capaciteit ter beschikking.

E

In artikel 3.88 wordt, onder vernummering van het tweede lid tot derde lid, een lid
ingevoegd, luidende:

2. Een interconnectorsysteembeheerder voor elektriciteit stelt op zijn systeem beschikbare
zoneoverschrijdende capaciteit ter beschikking.

F

Artikel 3.89 wordt als volgt gewijzigd:

1. In het tweede lid vervalt, onder vervanging van de komma na «3.13» door «en», «en
3.46, eerste lid,».

2. Onder vernummering van het vijfde lid tot vierde lid, vervalt het vierde lid.

G

In artikel 3.117, vierde lid, wordt na «bedoeld in artikel 5.14,» ingevoegd «of ontvangsten
uit procedures voor het ter beschikking stellen van zoneoverschrijdende capaciteit
of congestiebeheer».

H

In artikel 3.118, eerste lid, wordt na «transporteren van elektriciteit of gas over
het systeem,» ingevoegd «ter beschikking stellen van op het systeem beschikbare zoneoverschrijdende
capaciteit,».

Toelichting

Algemeen

Deze nota van wijziging van het voorstel van wet houdende regels over energiemarkten
en energiesystemen (hierna: het wetsvoorstel) ziet op uitbreiding van de afbakening
van het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee, zodat de ontwikkeling en het
beheer van interconnectoren als onderdeel van dit systeem ook mogelijk wordt. Hierdoor
wordt de ontwikkeling van zogenaamde hybride interconnectoren mogelijk. Dat wil zeggen
de ontsluiting van windparken via een verbinding met zowel het transmissiesysteem
voor elektriciteit (op land) als met een transmissiesysteem of ander transportsysteem
voor elektriciteit van een ander land.

Onderstaand wordt achtereenvolgens ingegaan op het algemene belang van hybride interconnectoren
voor elektriciteit en de noodzaak van een wettelijke verankering daarvan in het wetsvoorstel.
Daarnaast wordt de keuze toegelicht om hiertoe aansluiting te zoeken bij het bestaande
kader voor het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee en wordt ook nader ingegaan
op de gevolgen van deze keuze voor dat bestaande kader. De ontwikkeling van hybride
interconnectoren voor gas wordt thans niet voorzien.

Het algemeen belang van hybride interconnectoren voor elektriciteit

Op dit moment worden windparken via het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee
ontsloten naar het transmissiesysteem voor elektriciteit (op land). Dit wordt ook
wel de aanlanding genoemd. Bij een hybride interconnector wordt een windpark op zee
daarnaast ook ontsloten via een verbinding met het transmissiesysteem (of ander transportsysteem)
voor elektriciteit van een ander land. Dit is een vorm van aanlanding, die via een
interconnector verloopt. Deze ontsluiting overschrijdt immers de grens tussen Nederland
en een ander land. De combinatie van ontsluiting twee kanten op zorgt er bovendien
voor dat grensoverschrijdende elektriciteitsuitwisseling tussen beide landen mogelijk
is. Deze functies tezamen kunnen gekarakteriseerd worden als een hybride interconnector.

In het algemeen wordt de ontwikkeling van hybride interconnectoren voor elektriciteit
om meerdere redenen als wenselijk gezien. Deze interconnectoren zorgen allereerst
voor een hogere benuttingsgraad van onderdelen van het transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee. Naast de aanlanding van windparken op zee kunnen deze onderdelen ook gebruikt
worden voor grensoverschrijdende elektriciteitsuitwisseling. Bijvoorbeeld wanneer
windparken op zee geen of in beperkte mate elektriciteit produceren, omdat dan transportcapaciteit
beschikbaar is.

Ten tweede leiden hybride interconnectoren tot kostenbesparing en ruimtebesparing
ten opzichte van een interconnectorsysteem dat op zichzelf staat en geen onderdeel
is van het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee. Voor de ontwikkeling van
hybride interconnectoren voor elektriciteit als onderdeel van het transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee kan namelijk gebruik worden gemaakt van veel van de infrastructuur
die anders in principe enkel gebruikt zou gaan worden voor de aanlanding van een windpark
op zee naar het elektriciteitssysteem op land (transmissiesysteem voor elektriciteit).
De enkele investering in de tweede ontsluiting van een windpark op zee naar het transmissiesysteem
van een ander land zorgt ervoor dat grensoverschrijdende elektriciteitsuitwisseling
mogelijk wordt.

Naast de ontsluiting van windparken op zee dragen hybride interconnectoren voor elektriciteit,
net als reguliere interconnectoren (of interconnectorsystemen), door middel van het
faciliteren van grensoverschrijdend elektriciteitsuitwisseling, bij aan verdere marktintegratie.
Via deze verdere marktintegratie leveren hybride interconnectoren voor elektriciteit
maatschappelijke voordelen op ten opzichte van een systeem dat minder geïntegreerd
is met omringende elektriciteitsmarkten. Bijvoorbeeld een stabielere elektriciteitsprijs,
verbeterde inpassing van hernieuwbare elektriciteitsproductie op zee in het bredere
elektriciteitssysteem, ontwikkeling van systeemflexibiliteit en het borgen van leveringszekerheid
van elektriciteit tegen lagere kosten.

Daarnaast zijn hybride interconnectoren voor elektriciteit een belangrijke eerste
stap in de richting van een vermaasd en grensoverschrijdend elektriciteitssysteem
op de Noordzee en sluit de ontwikkeling hiervan aan op de bredere Europese beleidsroute
teneinde hybride interconnectoren voor elektriciteit te kunnen ontwikkelen. Naast
Nederland werken andere landen aan de Noordzee, zoals België, Duitsland en Denemarken,
op dit moment actief aan de ontwikkeling van hybride interconnectoren voor elektriciteit.

Juridisch inbedding hybride interconnectoren in het transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee

Voor de ontwikkeling van concrete projecten van hybride interconnectoren is het noodzakelijk
dat deze ingebed worden in een wettelijk kader. De huidige ontsluiting van een windpark
op zee is onderdeel van het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee. Dit systeem
is een bundel van geografisch en technisch van elkaar gescheiden systemen die windparken
op zee verbinden met een transmissiesysteem van elektriciteit (op land). Daarmee omvat
het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee op dit moment geen interconnectoren,
faciliteert het geen grensoverschrijdende elektriciteitsuitwisseling en kent het enkel
een aanlandingsfunctie in de richting van Nederland.

De wijziging bestaat uit de toevoeging dat dit systeem, net als een transmissiesysteem
voor elektriciteit (op land), ook interconnectoren kan omvatten. Hierdoor wordt het
mogelijk om een windpark op zee te ontsluiten enerzijds met het transmissiesysteem
voor elektriciteit (op land), zoals nu al mogelijk is, en anderzijds met het transmissiesysteem
voor elektriciteit van een ander land. Omdat het hier, net als bij het transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee, gaat om de ontsluiting van een windpark op zee is het logisch
om bij dat kader aan te sluiten.

Met de keuze wordt ook aangesloten bij de eerder gemaakte beleidskeuze in het wetsvoorstel
om alle ontsluiting van windparken op zee gezamenlijk onderdeel te laten zijn van
het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee. Hiervoor is destijds gekozen vanwege
de lange termijn voordelen voor de netstabiliteit, leveringszekerheid, planologische
coördinatie, financieringslasten, standaardisatie en hiermee gepaard gaande kostenreductie.
Voor de windparken op zee die enkel ontsloten worden met transmissiesysteem van elektriciteit
(op land) verandert er door deze wijziging niets.

Gevolgen van de uitbreiding van het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee

Bovenstaande wijziging leidt ertoe dat alle artikelen die deel uitmaken van het wettelijke
kader voor het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee ook van toepassing zijn
op dit nieuwe deel van zijn systeem. Zo zal het bereik van het ontwikkelkader voor
windenergie op zee toenemen, omdat het niet enkel een ontsluiting richting het Nederlandse
transmissiesysteem voor elektriciteit, maar ook de mogelijke ontwikkeling van interconnectoren
omvat. Hoe windparken op zee worden ontsloten wordt bepaald in het ontwikkelkader
windenergie op zee. Daarin zal voor nieuw te ontwikkelen windparken op zee voortaan
ook worden bepaald of deze worden ontsloten via een eenzijdige verbinding naar het
Nederlandse transmissiesysteem voor elektriciteit (op land) of via een tweezijdige
(hybride) verbinding met zowel het Nederlandse transmissiesysteem voor elektriciteit
(op land) als met het transmissiesysteem (of ander transportsysteem) voor elektriciteit
van een ander land. De beheer- en ontwikkeltaak van de transmissiesysteembeheerder
voor elektriciteit op zee wordt, met de toevoeging dat zijn systeem mede interconnectoren
kan omvatten, verruimd en is derhalve ook van toepassing op interconnectoren en de
extra ontsluiting die daarmee mogelijk is richting een transmissiesysteem voor elektriciteit
van een ander land. Dit is ook wenselijk gezien het belang van een doelmatige en gecoördineerde
uitrol van een – op termijn – vermaasd net op zee.

Ook de in het wetsvoorstel opgenomen schadevergoedingsregeling transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee zal van toepassing zijn op windparken op zee die zullen
worden ontsloten met een verbinding naar twee kanten, dus zowel richting het Nederlandse
transmissiesysteem voor elektriciteit (op land) als via een interconnector, richting
een transmissiesysteem voor elektriciteit van een ander land. Deze regeling biedt
kortweg compensatie aan windparken op zee bij niet tijdige beschikbaarheid van de
ontsluiting, of gehele of gedeeltelijke onderbreking van transport voor een periode
die langer is dan het redelijkerwijs noodzakelijk onderhoud aan de ontsluitingsverbinding.
De regeling bestaat al onder de Elektriciteitswet 1998 en zal onder het wetsvoorstel
grotendeels gelijk blijven. Zo blijven de voorwaarden waaronder het recht op de schadevergoedingsregeling
bestaat gelijk. Eventuele beperkingen op de ontsluiting van een windpark op zee als
gevolg van marktkoppeling, dat onder andere verantwoordelijk is voor de toewijzing
van grensoverschrijdende transportcapaciteit in de day-ahead en intra-day markt, vallen
dan ook niet onder deze schadevergoedingsregeling. Dit is nu ook niet het geval. In
het geval dat deze schadevergoedingsregeling van toepassing is zal wel rekening moeten
worden gehouden met feit dat een windpark op zee ontsloten kan zijn met niet één,
maar twee transmissiesystemen voor elektriciteit (van Nederland en een ander land).
Bijvoorbeeld, wanneer de ontsluiting van een windpark richting een transmissiesysteem
voor elektriciteit beperkt of in zijn geheel niet beschikbaar is, dan is er nog steeds
een mogelijkheid voor ontsluiting richting het andere transmissiesysteem voor elektriciteit.

Naast bovenstaande verruiming zijn, om het inbegrip van interconnectoren voor elektriciteit
in het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee en grensoverschrijdende elektriciteitsuitwisseling
mogelijk te maken, wijzigingen van een aantal bepalingen in het wettelijke kader noodzakelijk.
Er worden bepalingen toegevoegd zodat ook het aanbieden van op het systeem beschikbare
zoneoverschrijdende capaciteit onderdeel vormt van het takenpakket van beheerders
van transmissiesystemen voor elektriciteit. Als gevolg hiervan dient de bepaling die
ziet op de bekostiging van niet-tariefgereguleerde taken van de transmissiesysteembeheerder
voor elektriciteit op zee te worden gewijzigd.

Ex-ante inschatting van de gevolgen

De voorgestelde wijziging verruimt, ten opzichte van het referentiealternatief (i.e.
de Elektriciteitswet 1998), de afbakening van het transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee. Hierdoor wordt de ontwikkeling en beheer van zogenaamde hybride interconnectoren
door de transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit op zee ook mogelijk. Hiermee
wordt het mogelijk om de ontwikkeling van hybride interconnectoren voor elektriciteit
daadwerkelijk te realiseren. Omdat hybride interconnectoren onderdeel worden van het
bestaande wettelijk kader voor het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee is
het de verwachting dat de voorgestelde wetswijzigingen niet tot grote gevolgen leiden
voor bedrijven, burgers, en overheid.

De toevoeging leidt naar verwachting niet tot extra kosten. In het algemeen wordt
verwacht dat bij de aanleg van hybride interconnectoren de kosten lager zullen liggen
dan bij de situatie waar de aanlanding van een windpark op zee en een interconnectie
voor elektriciteit los van elkaar worden ontwikkeld. Dit komt door het efficiënt combineren
van functies interconnectie en aanlanding van windenergie op zee. Tegelijkertijd leidt
interconnectie tot positieve effecten voor burgers en bedrijven in de vorm van minder
prijsvolatiliteit en het borgen van de leveringszekerheid elektriciteit tegen lagere
kosten.

Artikelsgewijs

Onderdeel A

Met dit onderdeel wordt in de eerste plaats, in het vierde subonderdeel, de begripsomschrijving
van transmissiesysteem voor elektriciteit op zee aangepast. Er wordt toegevoegd dat
dit systeem, net als een transmissiesysteem voor elektriciteit (op land), mede interconnectoren
kan omvatten. Voorts wordt toegevoegd dat dit systeem windparken op zee niet alleen
verbindt met het transmissiesysteem voor elektriciteit (op land), maar dat het windparken
op zee tevens kan verbinden met een transportsysteem voor elektriciteit van een ander
land. Indien beide het geval is, is sprake van een hybride interconnector. Dat wil
zeggen een onderdeel van het transmissiesysteem voor elektriciteit op zee die de functie
van ontsluiting van windparken op zee heeft door deze te verbinden met zowel het transmissiesysteem
voor elektriciteit (op land) als met een transportsysteem voor elektriciteit van een
ander land en met dit laatste tevens een interconnector omvat die grensoverschrijdende
elektriciteitsuitwisseling mogelijk maakt. Met de aanpassing van de begripsbepaling
zijn eveneens de begrippen aansluitovereenkomst en transportovereenkomst feitelijk
uitgebreid en omvatten deze tevens aansluit- of transportovereenkomsten voor windparken
op zee die worden ontsloten via een hybride verbinding.

De andere subonderdelen van onderdeel A zien op de aanpassing van begripsomschrijvingen
die voortvloeien uit de uitbreiding van de begripsomschrijving van het transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee. In de begripsbepalingen voor interconnector wordt tot uitdrukking
gebracht dat deze ook onderdeel kan zijn van het transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee. In de begripsbepaling voor interconnector voor elektriciteit wordt tot uitdrukking
gebracht dat deze ook kan bestaan uit een verbinding van het transmissiesysteem voor
elektriciteit op zee met het transmissiesysteem (of ander transportsysteem) voor elektriciteit
van een ander land. In de begripsbepaling voor interconnectorsysteem voor elektriciteit
wordt tot uitdrukking gebracht dat het gaat om een systeem van grensoverschrijdende
transmissieleidingen en daarmee verbonden hulpmiddelen, die geen onderdeel zijn van
het transmissiesysteem voor elektriciteit (op land) en ook niet van het transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee.

Ten slotte wordt een begripsbepaling van zoneoverschrijdende capaciteit toegevoegd.
Verwezen wordt naar de definitie van dit begrip in verordening 2019/943. Zoneoverschrijdende
capaciteit is aldaar gedefinieerd als het vermogen van het geïnterconnecteerde systeem
om overdracht van elektriciteit tussen biedzones mogelijk te maken. De toevoeging
van deze begripsbepaling houdt verband met de in de onderdelen B, D en E voorgestelde
wijzigingen en wordt daar nader toegelicht.

Onderdelen B, D, E en H

Met onderdeel D wordt in artikel 3.84 van het wetsvoorstel een verplichting toegevoegd
voor de transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit op zee om zoneoverschrijdende
capaciteit ter beschikking te stellen. Dit is een vorm van toegang tot zijn systeem
ten behoeve van grensoverschrijdende handel in elektriciteit en is relevant indien
dit systeem mede een interconnector omvat. Het gaat om het ter beschikking stellen
van beschikbare capaciteit voor overdracht van elektriciteit tussen de biedzone van
het ene land, waarin het transmissiesysteem van de transmissiesysteembeheerder op
zee is gelegen, naar de biedzone van het andere land, waar het transmissiesysteem
(of ander transportsysteem) is gelegen waarmee een grensoverschrijdende verbinding
bestaat. De procedures voor het bepalen van de omvang van dergelijke capaciteit, de
toewijzing van die capaciteit en congestiebeheer zijn of worden grotendeels vastgelegd
bij in verordening 2019/943 en daarop gebaseerde gedelegeerde verordeningen. Omdat
de bepaling in artikel 3.84 van het wetsvoorstel hier al mede op ziet, wordt de verplichting
hieraan toegevoegd.

Voor zover voor de toepassing van deze verplichting nadere uitwerking in methoden
of voorwaarden op nationaal niveau nodig is, wordt dit uitgewerkt in de methoden of
voorwaarden voor elektriciteit, bedoeld in artikel 3.118 van het wetsvoorstel. Om
die reden wordt, met onderdeel H voorgesteld om het ter beschikking stellen van zoneoverschrijdende
capaciteit aan de opsomming in artikel 3.118, eerste lid, toe te voegen.

Met de inpassing van de uitbreiding van het transmissiesysteem voor elektriciteit
op zee met interconnectoren is gebleken dat de hiervoor vermelde verplichting om zoneoverschrijdende
capaciteit ter beschikking te stellen voor andere beheerders van een transmissiesysteem
voor elektriciteit nog onvoldoende duidelijk in het wetsvoorstel is opgenomen. Mede
gelet op het feit dat dit een vorm van toegang tot een transmissiesysteem voor elektriciteit
betreft waarop artikel 6 van richtlijn 2019/944 tevens betrekking heeft, wordt dit
met de onderdelen B en E hersteld. Met onderdeel B wordt deze verplichting voor een
transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit toegevoegd aan artikel 3.23, eerste
lid, en met onderdeel E voor een interconnectorsysteembeheerder voor elektriciteit
toegevoegd aan artikel 3.88.

Voor de volledigheid wordt opgemerkt dat het in theorie ook mogelijk is om een interconnector
voor elektriciteit te hebben met een ander land, waarvan de biedzone dezelfde is als
in Nederland. In dat geval zou nog steeds sprake zijn van een interconnector voor
elektriciteit conform de begripsbepaling, maar is niet langer sprake van zonegrensoverschrijdende
capaciteit en hoeft deze dus ook niet apart ter beschikking gesteld te worden. Op
dit moment is de Nederlandse biedzone echter apart van die van biedzones in het buitenland
en wordt dus op elke interconnector voor elektriciteit zonegrensoverschrijdende capaciteit
aangeboden. Tot slot wordt opgemerkt dat voor een transmissiesysteembeheerder voor
gas en een interconnectorsysteembeheerder voor gas een explicitering van een vergelijkbare
verplichting ten behoeve van de grensoverschrijdende handel in gas niet nodig is en
dit al onderdeel is van de transporttaak. Dit komt omdat voor grensoverschrijdende
handel in gas op dezelfde wijze capaciteit wordt toegekend aan marktpartijen als de
capaciteit binnen de grenzen van het Nederlandse transmissiesysteem voor gas.

Onderdeel C

De met dit onderdeel voorgestelde wijziging van artikel 3.82 van het wetsvoorstel
houdt verband met de uitbreiding van de begripsbepaling van het transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee. Omdat dit systeem nu ook interconnectoren kan omvatten,
wordt ook de functie van het systeem uitgebreid. De aanlanding van door een windpark
op zee geproduceerde elektriciteit kan hierdoor een of twee kanten op plaatsvinden.
Niet alleen richting het Nederlandse transmissiesysteem voor elektriciteit (op land),
maar voor sommige windparken ook, via een interconnector, richting het transmissiesysteem
(of ander transportsysteem) voor elektriciteit van een ander land. Dat wordt tot uitdrukking
gebracht met de uitbreiding van de beschrijving van de functie van het transmissiesysteem
voor elektriciteit op zee in artikel 3.82 van het wetsvoorstel.

Onderdeel F

De met dit onderdeel voorgestelde wijziging vloeit voort uit de met onderdeel E voorgestelde
wijziging van artikel 3.88 van het wetsvoorstel. Daarmee wordt de verplichting voor
een interconnectorsysteembeheerder voor elektriciteit om zoneoverschrijdende capaciteit
aan te bieden expliciet opgenomen in artikel 3.88. Dit vervangt in feite de in artikel 3.89,
tweede lid, opgenomen van overeenkomstige toepassing verklaring van artikel 3.46,
eerste lid, van het wetsvoorstel dat gaat over het aanbieden van transport van elektriciteit.
Dit kan dan ook vervallen in artikel 3.89, tweede lid, en dat regelt het eerste subonderdeel
van dit onderdeel F. Met het tweede subonderdeel wordt voorgesteld om ook het vierde
lid van artikel 3.89 te laten vervallen. Ook deze bepaling is niet meer nodig door
de met onderdeel E voorgestelde wijziging.

Nu de verplichting voor een interconnectorsysteembeheerder voor elektriciteit om zoneoverschrijdende
capaciteit aan te bieden expliciet wordt opgenomen in artikel 3.88, is ook duidelijk
dat de methoden of voorwaarden, bedoeld in artikel 3.121 van het wetsvoorstel, mede
de procedures voor het bepalen van de omvang van dergelijke capaciteit, de toewijzing
van die capaciteit en congestiebeheer zal moeten omvatten. Dit voor zover die niet
al zijn of worden vastgelegd in verordening 2019/943 of daarop gebaseerde gedelegeerde
verordeningen of nadere uitwerking in de nationale methoden of voorwaarden behoeven.
Zie hierover ook de toelichting bij de onderdelen B, D, E en H.

Onderdeel G

Met dit onderdeel wordt geregeld dat inkomsten die de transmissiesysteembeheerder
voor elektriciteit op zee ontvangt uit het ter beschikking stellen van zoneoverschrijdende
capaciteit of congestiebeheer in verband met een interconnector die onderdeel is van
zijn systeem, of andere in verband met die interconnector verleende diensten aan derden,
moeten worden meegeteld bij de vaststelling in welke mate de door de ACM vastgestelde
totale toegestane inkomsten voor de transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit
op zee worden gedekt door inkomsten. Dergelijke inkomsten moeten, net als eventueel
op grond van artikel 5.14 van het wetsvoorstel ontvangen subsidie, worden afgetrokken
van het bedrag aan totale toegestane inkomsten bij de vaststelling van het restant
van de totale toegestane inkomsten dat in rekening mag worden gebracht bij de transmissiesysteembeheerder
voor elektriciteit of de transmissie- en distributiesysteembeheerders voor elektriciteit.

Het is een Europeesrechtelijk toegekende bevoegdheid van de ACM om te bepalen of en
zo ja, welk deel uit de veilinginkomsten wordt toegekend om de toegestane inkomsten
van de transmissiesysteembeheerder voor elektriciteit op zee te compenseren.

Met verleende diensten aan derden wordt verwezen naar eventuele diensten die de transmissiesysteembeheerder
voor elektriciteit op zee kan aanbieden in een derde land, zoals het Verenigd Koninkrijk.
Zo wordt voorkomen dat deze transmissiesysteembeheerder een dubbele vergoeding krijgt.

Deze toelichting wordt ondertekend mede namens de Minister van Binnenlandse Zaken
en Koninkrijksrelaties.

De Minister voor Klimaat en Energie, R.A.A. Jetten