Wetsvoorstel : Wet meer zekerheid flexwerkers

Dit wetsvoorstel maakt, samen met enkele andere wetsvoorstellen, deel uit van een bredere hervorming van de Nederlandse arbeidsmarkt. De voorstellen komen voort uit afspraken die het kabinet in 2023 heeft gemaakt met vakbonden en werkgevers, en zijn gebaseerd op het rapport van de commissie Borstlap uit 2020 en het SER-advies uit 2021.
Het wetsvoorstel is bedoeld om werknemers met flexibele arbeidscontracten meer zekerheid te geven, zowel in hun werk als in hun inkomen. Daarnaast moet het wetsvoorstel zorgen voor meer duidelijkheid over werktijden en roosters. Een ander doel is dat flexwerkers meer uitzicht krijgen op een vast contract. Het wetsvoorstel draagt bij aan het verkleinen van de verschillen tussen arbeid in vast dienstverband en flexibele arbeid, zoals uitzendarbeid en andere vormen van flexwerk.
Nulurencontracten verdwijnen en worden vervangen door een basiscontract. In dat contract wordt een vast minimumaantal uren per week afgesproken, waarvoor de werknemer in elk geval wordt betaald.
Ook komen er strengere regels voor tijdelijke contracten. Op dit moment mogen werkgevers drie tijdelijke contracten aanbieden binnen een periode van drie jaar, met een tussenpauze van zes maanden voordat opnieuw mag worden begonnen. Die tussenpauze wordt verlengd naar vijf jaar. Voor seizoenswerk en bijbanen blijven uitzonderingen mogelijk.
Voor de uitzendbranche komen er ook strengere regels. Uitzendkrachten moeten sneller een vast contract krijgen en hebben recht op dezelfde arbeidsvoorwaarden (zoals loon, toeslagen en verlof) als vaste medewerkers die hetzelfde werk doen.

Deze samenvatting is gebaseerd op het wetsvoorstel en de memorie van toelichting zoals ingediend bij de Tweede Kamer.

1. Voltooid: Voorbereiding
2. Onvoltooid: Debat
3. Onvoltooid: Stemming
4. Onvoltooid: Afgedaan