Schriftelijke vragen : De antwoorden op vragen over de aanpak van misstanden in de danswereld

Vraag 1

Bent u reeds op de hoogte (gebracht) van het langlopende en intense dossier dansmisbruik,
waarbij gedupeerden na jarenlange misstanden nu ervaren dat tegemoetkoming, excuses
en traumazorg uitblijven?

Vraag 2

Kunt u zich voorstellen dat de antwoorden van uw voorganger op de Kamervragen van
2 juli 2024 uiterst kil zijn overgekomen bij de slachtoffers? Waar komt deze koude
beantwoording vandaan? Met wie is er gesproken ter voorbereiding van de beantwoording
van deze Kamervragen?1

Vraag 3

Waarom antwoordde uw voorganger op de vraag over de opmerkingen van slachtoffers dat
de problemen alleen op papier worden opgelost, VWS de zorgplicht niet nakomt, er weinig
vertrouwen is in de alliantie en de meldpunten, en de zwijgcultuur en machtsmisbruik
in stand worden gehouden, dat u «een ander signaal vanuit het veld beluistert, vertegenwoordigd
door de Alliantie», en dat beeld niet herkent? Deelt u de mening dat u serieuze zorgen
van slachtoffers niet kunt negeren door slechts naar de Alliantie te luisteren? Dat
de danssector andere geluiden afgeeft dan de vele slachtoffers die uit de sector zijn
wil toch niet zeggen dat de vele slachtoffers die de sector uit zijn, niet gehoord
en gezien zouden moeten worden, dat deze geen excuses, tegemoetkoming en traumazorg
verdienen?

Vraag 4

Vindt u echt dat alles op alles wordt gezet om de misstanden in de toekomst te voorkomen
en slachtoffers op alle fronten herstel te bieden en uitvoering te geven aan de aangenomen
Kamermoties?

Vraag 5

Bent u bereid zelf het gesprek aan te gaan met gedupeerden die hier een heel ander
beeld bij hebben?

Vraag 6

Deelt u de mening dat een tegemoetkoming en traumazorg terechte verzoeken zijn, die
ook in andere sectoren geboden zijn na ernstige misstanden? Want kunt u doen om er
voor te zorgen dat dit er alsnog gaat komen? Waarom zou dit niet voor slachtoffers
gerealiseerd kunnen worden?

Vraag 7

Waarom is de vaststelling dat professionals aangeven dat «dansers in de meeste gevallen
geen hoog specialistische zorg nodig hebben en vaak eerder gebaat zijn bij lokale
zorg of ondersteuning» leidend? Erkent u dat er wel degelijk dansers zijn die wel
hoog specialistische zorg nodig hebben omdat anders ernstige trauma’s gebagatelliseerd
worden? Wat kan er voor hen gedaan worden?

Vraag 8

Waarom is ook de klokkenluider op geen enkele manier tegemoet gekomen, gesteund en
beschermd?

Vraag 9

Bent u bereid om met een frisse blik naar het rapport en alle Kamervragen te kijken,
de documentaire «Dansen voor je leven» te bekijken, met de klokkenluider en andere
dansers in gesprek te gaan en opnieuw te bezien wat er voor hen gedaan kan worden
om dit trieste dossier goed af te sluiten?