Schriftelijke vragen : De hersteloperatie

Vraag 1

Hoe verklaart u in het artikel uw uitspraak waarin u stelt dat men niet moet stellen
dat niemand geholpen is met betrekking tot de hersteloperatie, terwijl duizenden gedupeerden
nog steeds wachten, (ernstige) psychische problematiek ervaren of in armoede leven
door de falende uitvoering van de hersteloperatie?1

Vraag 2

Erkent u dat de herhaalde toezeggingen over versnelling van de hersteloperatie inmiddels
ongeloofwaardig zijn geworden nu er ouders zijn die sinds 2020 wachten en het merendeel
van de dossiers nog niet is afgerond? Zo nee, waarom niet?

Vraag 3

Hoe verklaart u dat in de uitvoering van de hersteloperatie opnieuw dezelfde patronen
zichtbaar zijn als tijdens de toeslagenmisdaad, waaronder wantrouwen, overmatige bureaucratie,
gebrekkige communicatie en het volgen van eigen standaarden, ondanks waarschuwingen
van de Nationale ombudsman en de Parlementaire enquêtecommissie kinderopvangtoeslag?

Vraag 4

Kunt u schetsen in hoeverre ex-partners, nabestaanden en gedupeerden in het buitenland
toegang hebben tot de herstelroute? Kunnen deze groepen zich aanmelden via «MijnHerstel
route»? Zo nee, welke alternatieve procedure of welk loket is voor hen ingericht?

Vraag 5

Hoe wordt omgegaan met gedupeerden in het buitenland die geen DigiD hebben en zich
daardoor niet via de reguliere digitale route kunnen aanmelden?

Vraag 6

Hoe wordt geborgd dat dossiers die niet via de standaardprocedure van «MijnHerstel
route» kunnen worden behandeld, tijdig en zorgvuldig worden opgepakt via de maatwerktafel?
Op welke termijn is deze maatwerktafel volledig operationeel?

Vraag 7

Is het juist dat mensen in de wachtstand bij de Commissie Werkelijke Schade (CWS)
een voorrangsroute zouden krijgen richting «MijnHerstel route»? Zo ja, hoe wordt geborgd
dat zij deze route daadwerkelijk kunnen benutten?

Vraag 8

Wat is de vervolgstap voor deze ouders indien de reguliere route opnieuw geen adequate
uitkomst biedt? Krijgen zij dan opnieuw toegang tot CWS?

Vraag 9

Hoe reageert u op de indruk die ontstaat door uw uitspraak dat «slachtofferschap soms
ook iemands identiteit kan worden»? Hoe verhoudt deze uitspraak zich tot de erkenning
van de daadwerkelijke geleden schade en de ervaringen van ouders?

Vraag 10

Welke stappen zet u om te voorkomen dat gedupeerden het gevoel krijgen dat hun ervaringen
worden gebagatelliseerd?

Vraag 11

Hoe beoordeelt u de stelling in het AD-artikel dat de hersteloperatie «bijna klaar»
zou zijn?

Vraag 12

Welke rol ziet u voor gemeenten bij het bieden van brede ondersteuning aan gedupeerden
in de fase na afronding van de hersteloperatie?

Vraag 13

Hoe wordt voorkomen dat achterstanden, die bij het Ministerie van Financiën worden
ingelopen, vervolgens verschuiven naar gemeenten? Hoe verhoudt dit zich tot het aflopen
van de SPUK-regeling en welke maatregelen treft u om gemeenten voldoende middelen
en ondersteuning te bieden?