Antwoord schriftelijke vragen : Antwoord op vragen van het lid Bisschop over de wijze waarop de stikstofdepositie berekend wordt

Antwoord van Minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) (ontvangen 28 oktober
2021).

Vraag 1

Is de veronderstelling juist dat terreinruwheid (inclusief de overgang van lage naar
hoge vegetatie) onderscheidenlijk het landgebruik eigenstandige bijdragen leveren
aan de depositiesnelheid?1 2

Antwoord 1

De structuur van de vegetatie en het aardoppervlak, variërend van oppervlaktewater
tot loof- en naaldbos, wordt kortheidshalve aangeduid als landgebruik. Deze variabele
speelt op meerdere manieren een rol in de berekening van stikstofdepositie (via het
OPS-model in AERIUS). Enerzijds wordt hiermee de terreinruwheid bepaald. Elke landgebruiksklasse
heeft zijn eigen ruwheid. Een hogere terreinruwheid leidt tot een hogere depositiesnelheid,
doordat meer luchtwervelingen ontstaan. Anderzijds wordt de landgebruiksklasse ook
gebruikt bij het berekenen van adsorptie (hechting aan oppervlakken) en absorptie
(opname door de planten), op basis van oppervlaktekenmerken. Elke landgebruiksklasse
heeft bijvoorbeeld een karakteristieke hoeveelheid bladoppervlak (uitgedrukt in de
LAI: Leaf Area Index), die afhankelijk is van het seizoen.

Het is dus niet zo dat terreinruwheid een eigen bijdrage levert naast het landgebruik:
op basis van het landgebruik worden verschillende oorzaken van de depositiesnelheid
berekend, waar terreinruwheid er één van is.

Vraag 2

Is de veronderstelling juist dat bij een hexagoon die voor de helft overlapt met een
lage heidevegetatie en voor de helft met een hoge bosvegetatie de depositiebijdrage
van de helft met de lage heidevegetatie lager zal zijn dan de depositiebijdrage van
de helft met de hoge bosvegetatie vanwege het verschil in landgebruik (bos vangt meer
stikstof in dan heide)?

Antwoord 2

Deze veronderstelling is niet juist: de ruwheid – en daarmee de mate van turbulentie
– wordt bepaald door een groter gebied rondom een rekenpunt op het AERIUS-grid (het
zogenoemde receptorpunt). Dat wordt gemodelleerd middels een gebied met een oppervlakte
van ca. 6,25 ha. De berekende ruwheid is representatief voor het hele hexagoon van
1 ha.

Vraag 3

Is de veronderstelling juist dat, gelet op het voorgaande, bij hexagonen op de overgang
van bos naar stikstofgevoelige habitats met een lage vegetatiestructuur, ook met inachtneming
van de hogere depositie op de lage vegetatie vanwege de naastgelegen hoge vegetatie,
in AERIUS sprake is van overschatting van de stikstofdepositie op deze stikstofgevoelige
habitats en dat een goede vergelijking met de kritische depositiewaarde voor de betreffende
lage vegetatie dan niet mogelijk is?

Antwoord 3

Deze veronderstelling is niet juist: het bos naast het heideveld zorgt voor meer turbulentie
boven het heideveld. Dit leidt er dus toe dat een lage vegetatie naast een hoge vegetatie
meer depositie ontvangt dan eenzelfde lage vegetatie in een homogeen gebied. Er is
dus geen sprake van een structurele overschatting op deze plekken. De vergelijking
met de kritische depositiewaarde (KDW) gebeurt ook op deze locaties op een goede wijze.

Vraag 4

Bent u bereid ervoor te zorgen dat bij de vergelijking tussen actuele deposities en
de kritische depositiewaarden gecorrigeerd wordt voor de genoemde overschatting en/of
deze hexagonen niet mee te tellen bij de monitoring van de omgevingswaarde voor de
stikstofdepositie in de Wet natuurbescherming/Omgevingswet?

Antwoord 4

Het effect van vegetatieovergangen op de depositieberekeningen is een reëel effect.
Er is dus geen reden om te corrigeren of hexagonen weg te laten.