Schriftelijke vragen : Het bericht dat een groep bekeerlingen door de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) als niet geloofwaardig wordt bestempeld

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het bericht «Stichting Gave: Asielonrecht voor bekeerlingen»
in het Reformatorisch Dagblad van 23 april jl.1, het bijbehorende persbericht van stichting Gave2 en het door stichting Gave gepubliceerde zwartboek «Ongelofelijk. Onrecht in de geloofwaardigheidsbeoordeling
van geloofsovertuiging»3?

Vraag 2

In hoeverre deelt u de analyse van stichting Gave dat sprake is van asielonrecht onder
bekeerlingen omdat «de IND er niet in slaagt om in alle individuele zaken van bekeerlingen
recht te doen» en dat in het asielsysteem «onvoldoende waarborgen» zijn dat de vreemdeling
recht wordt gedaan in de rechtspraak?

Vraag 3

Hoe wordt op dit moment omgegaan met gevallen waarbij voor de IND moeilijk is vast
te stellen of een bekeringsverhaal geloofwaardig is?

Vraag 4

In hoeverre hebben de betrokken medewerkers van de IND op dit moment voldoende expertise
om zorgvuldig te beslissen ten aanzien van asielaanvragen van bekeerlingen?

Vraag 5

Welke rol en betrokkenheid is daarnaast weggelegd voor externe, deskundige partijen
in dit proces?

Vraag 6

In hoeverre wordt hiermee voldaan aan de (internationale) richtlijnen voor deskundigen?

Vraag 7

Welke invloed hebben de expertiserapporten van deze partijen en hoe wordt dit gewogen
bij de uiteindelijke beslissing ten aanzien over de asielaanvraag, ook tegen de achtergrond
van de integrale geloofwaardigheidstoets? Vindt u dat het oordeel van de deskundigen
hier altijd voldoende in wordt meegewogen?

Vraag 8

Hoe reageert u op de stelling van stichting Gave dat sprake is van een «hoge mate
van willekeur in de besluitvorming én in de jurisprudentie» in zaken waarin de IND
een gestelde bekering tot het christelijke geloof niet geloofwaardig vindt?

Vraag 9

Hoe reageert u op de stelling van stichting Gave dat rechters niet eenduidig zijn
in het goed meewegen van tegenbewijs van advocaten, dat de rechtbank een procedurele
toets doet en de IND vervolgens deze rechterlijke uitspraken gebruikt als een onderstreping
van het inhoudelijke oordeel over de geloofwaardigheid van het bekeringsverhaal? Deelt
u de mening dat dit onwenselijk is, en hoe wordt dit in de toekomst voorkomen?

Vraag 10

Klopt het dat de zogeheten Taskforce ook complexe zaken van bekeerlingen behandelt,
zoals gesteld door Stichting Gave?

Vraag 11

Hoeveel ervaring hebben de medewerkers van deze Taskforce gemiddeld?

Vraag 12

Klopt het dat als gevolg van de versnelde afhandeling van asielaanvragen door de Taskforce
gesprekken met bekeerlingen worden gevoerd door op dit specifieke punt onervaren medewerkers?
Klopt het voorts dat daarbij in individuele gevallen gebruik wordt gemaakt van middelen
als schriftelijk horen en telehoren? Zo ja, deelt u de mening dat dit onwenselijk
is voor een zorgvuldige beoordeling van deze casussen, en wat gaat u hier dan aan
doen?

Vraag 13

Klopt het dat door het werk van de Taskforce veel zaken van bekeerlingen niet tijdig
worden afgerond maar dat zij opnieuw te maken krijgen met een nieuwe wachttijd zonder
termijnen? Zo ja, deelt u de mening dat dit onwenselijk is, en wat gaat u hieraan
doen?

Vraag 14

Bent u ervan op de hoogte dat het voor advocaten of andere rechtsbijstandsverleners
moeilijk is in procedures van de Taskforce begeleiding en bijstand te bieden? Wat
kunt u hieraan verbeteren?

Vraag 15

Hoe kan de expertise van de IND om onderscheid te maken tussen geloofwaardige en ongeloofwaardige
bekeringsverhalen vergroot worden?

Vraag 16

Welke rol kunnen externe partijen spelen in het vergroten van de expertise op dit
punt, zodat dit uiteindelijk ook wordt meegewogen bij de besluitvorming door de IND
en de rechter?

Vraag 17

Hoe gaat u ervoor zorgen dat in het asielsysteem ook voor deze mensen voldoende waarborgen
zijn, zodat recht wordt gedaan aan hun zaak?

Vraag 18

Kunt u bij uw reactie op het rapport «Ongehoord. Onrecht in het vreemdelingenrecht»
ook specifiek ingaan op de door stichting Gave gepubliceerde zwartboek «Ongelofelijk.
Onrecht in de geloofwaardigheidsbeoordeling van geloofsovertuiging» en de daarin benoemde
knelpunten en aanbevelingen bij de behandeling en beoordeling van bekeerlingen?