Antwoord schriftelijke vragen : Antwoord op vragen van de leden Bisschop en Van der Staaij over antwoorden op Kamervragen over foutieve registratie in de Basisregistratie Personen

Antwoord van Staatssecretaris Knops (Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties), mede
namens de Minister van Buitenlandse Zaken (ontvangen 11 maart 2019).

Vraag 1

Kent u de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van
11 april 2018 over een betwiste vermelding in de basisregistratie personen (BRP)?1 Om welke reden is het hoger beroep van klager ongegrond verklaard?

Antwoord 1

Ja, ik ben bekend met de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad
van State van 11 april 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1188). In deze uitspraak verklaart de
Afdeling het hoger beroep van appellant ongegrond. De Afdeling oordeelt dat het college
van burgemeester en wethouders van Utrecht het verzoek van appellant tot het wijzigen
van zijn geboorteland in de Basisregistratie Personen van «Israël» in «Palestina»
of «het Bezette Palestijnse Gebied», terecht heeft afgewezen. Het college is namelijk
gehouden om te handelen in overeenstemming met de Landentabel. Voorts oordeelt de
Afdeling dat een schending van het recht op eerbiediging van het privéleven van klager
(artikel 8 EVRM) door de registratie van het geboorteland in de BRP in dit geval niet
aan de orde is.

Ten overvloede overweegt de Afdeling dat zij niet inziet waarom er in de Landentabel
niet voor kan worden gekozen een gebied op te nemen dat recht doet aan het fysieke
gebied waar appellant is geboren. Gelet op de toelichting bij artikel 23 van het Besluit
basisregistratie personen bestaat op zichzelf de mogelijkheid om in de systeembeschrijving
voor de aanduiding van de plaats waar een bepaalde gebeurtenis heeft plaatsgevonden
zowel door Nederland erkende staten als niet-erkende gebieden op te nemen. Het voorzien
in een nieuwe code in de Landentabel gaat, zo vervolgt de Afdeling, de rechtsvormende
taak van de rechter evenwel te buiten.

Vraag 2

Op grond van wat voor soort overwegingen is destijds besloten om in artikel 23 van
het Besluit BRP een mogelijkheid te bieden om ook niet door Nederland erkende gebieden
op te nemen in de landentabel? Is het niet logischer om alleen erkende staten op te
nemen, omdat het gebruik van de namen van gebieden het risico in zich heeft dat er
een bepaalde legitimerende werking vanuit gaat?

Antwoord 2

Het beleid van de Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en
de Minister van Buitenlandse Zaken is gebaseerd op het uitgangspunt dat alleen door
het Koninkrijk der Nederlanden erkende staten, en gebieden die staatkundig onderdeel
uitmaken van een door het Koninkrijk erkende staat, kunnen worden opgenomen in de
Landentabel.

Artikel 23 van het Besluit basisregistratie personen laat de mogelijkheid open om
in de systeembeschrijving ook andere gebieden op te nemen in de Landentabel. De vermelding
van de gebieden moet passen binnen de systematiek van de Landentabel als bestuurlijk/staatkundige
lijst en moet tevens in overeenstemming zijn met het buitenlands beleid van de Nederlandse
regering.

Er is voorzien in deze uitzondering, zodat recht kan worden gedaan aan de aanduiding
van de fysieke plaats waar een bepaalde gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Dit verhoogt
de kwaliteit en bruikbaarheid van gegevens in de basisregistratie personen.

Vraag 3

Welke actuele niet-erkende gebieden die geen zelfstandig land vormen zijn tot op heden
opgenomen in landentabel? Betreft dit gebieden die onderdeel uitmaken van een bepaald
wel erkend land? Kan hiervan een overzicht worden gegeven alsmede van de reden waarom
de desbetreffende gebieden zij opgenomen?

Antwoord 3

De Landentabel bevat benamingen van gebieden die staatkundig onderdeel uitmaken van
door het Koninkrijk erkende staten. Een voorbeeld hiervan is het gebied «Canarische
Eilanden» als staatkundig onderdeel van Spanje. De aparte vermelding van dit gebied
vergroot de kwaliteit en bruikbaarheid van gegevens in de basisregistratie personen.
Zoals uiteengezet in het antwoord op vraag 2, kunnen bij uitzondering ook andere gebieden,
die geen staatkundig onderdeel vormen van door het Koninkrijk erkende staten, worden
opgenomen. Een voorbeeld hiervan is de Westelijke Sahara die ook is opgenomen als
een gebied in de Landentabel. De benaming Westelijke Sahara is ontleend aan de status
van de Westelijke Sahara als een niet-zichzelf besturend gebied overeenkomstig het
Handvest van de Verenigde Naties. Deze benaming is in overeenstemming met het Nederlandse
standpunt dat geen door het Koninkrijk erkende staat soevereiniteit heeft over het
gebied.

De Landentabel is openbaar, en te vinden op de website van de Rijksdienst voor Identiteitsgegevens,
https://publicaties.rvig.nl/Landelijke_tabellen.

Vraag 4

In hoeverre doorkruist deze wijziging, waarbij ook gebieden die geen onderdeel zijn
van een door Nederland erkende staat worden opgenomen in de landentabel, de systematiek
van de Landentabel?

Antwoord 4

Deze aanpassing doorkruist de systematiek van de Landentabel niet. De benaming «Gazastrook
en Westelijke Jordaanoever met inbegrip van Oost-Jeruzalem» is ontleend aan de Oslo-akkoorden
en resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, waaronder resolutie
478 (1980). Daarnaast is deze benaming in overeenstemming met het Nederlandse standpunt
dat Israël geen soevereiniteit over deze gebieden heeft en het standpunt ten aanzien
van de niet-erkenning van de «Staat Palestina». Daarmee voldoet de benaming aan de
voorwaarden om bij uitzondering ook gebieden die geen staatkundig onderdeel uitmaken
van een door het Koninkrijk erkende staat op te nemen in de Landentabel. Zie ook het
antwoord op vraag 2.

Vraag 5 en 6

In hoeverre brengt deze beslissing een de facto erkenning door Nederland van een Palestijnse
staat dichterbij? Waarom wel of niet?

Wordt het standpunt dat Nederland niet overgaat tot eenzijdige erkenning van een Palestijnse
staat door deze handelwijze niet ondergraven?

Antwoord 5 en 6

De toevoeging van de benaming «Gazastrook en Westelijke Jordaanoever met inbegrip
van Oost-Jeruzalem» is in overeenstemming met, en bevestigt het Nederlandse standpunt
dat Israël geen soevereiniteit over deze gebieden heeft en het standpunt ten aanzien
van de niet-erkenning van de «Staat Palestina». Zie het antwoord op vraag 4.

De toevoeging verandert dan ook niets aan het Nederlandse beleid voor het behoud en
de verwezenlijking van de twee-statenoplossing, zoals verwoord in het regeerakkoord.