Schriftelijke vragen : Hulp aan mensen die niet volledig zelfredzaam zijn bij calamiteiten zoals stroomuitval.

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het artikel «Wat als de stroom hier uitvalt, Bart maakt
zich doodongerust: «Ik ben binnen twee dagen dood»»?1

Vraag 2

Hoe kan iemand die niet volledig zelfredzaam is voldoen aan de oproep om er op voorbereid
te zijn 72 uur zelfredzaam te zijn? Welke maatregelen neemt u om deze groep hierbij
te ondersteunen?

Vraag 3

Heeft u een idee hoeveel mensen zelfstandig wonen die afhankelijk zijn van de stroomvoorziening
voor hun beademingsapparatuur of andere apparatuur of hulp waar hun leven van afhangt,
en die dus extra kwetsbaar zijn bij een langdurige stroomstoring of andere maatschappelijke
ontregeling die de reguliere hulp belemmert?

Vraag 4

Is deze doelgroep in beeld bij alle veiligheidsregio’s, gemeenten en hulpdiensten?
Bent u bereid dit te inventariseren en/of hier expliciet aandacht voor te vragen?

Vraag 5

Voorzien bestaande calamiteitenplannen in levensreddende hulp voor deze groep? Zo
ja, zijn deze ook afgestemd met de doelgroep? Zo nee, bent u bereid hier werk van
te maken?

Vraag 6

Klopt het dat bij hulpdiensten niet bekend is op welke adressen mensen (zelfstandig)
wonen voor wie stroomvoorziening of dagelijkse hulp van levensbelang is? Zo ja, deelt
u de mening dat het mensenlevens kan redden als deze informatie wél beschikbaar is
bij hulpdiensten? Hoe kan dit geregeld worden?

Vraag 7

Bent u bereid een regeling te maken die het voor deze groep mogelijk maakt een noodaggregaat
of thuisbatterij aan te schaffen? Kan dit geborgd worden binnen de Wet langdurige
zorg (Wlz) en de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) 2015?

Vraag 8

Waar kunnen mensen die zich zorgen maken, zoals Bart in het artikel, terecht voor
advies en hulp of ondersteuning over wat ze kunnen doen bij een calamiteit en hoe
ze zich het beste kunnen voorbereiden? En waar kunnen ze terecht bij calamiteiten
zoals een stroomstoring of cyberaanval?