Schriftelijke vragen : Het gedwongen afstand doen van kinderen in het verleden

Vraag 1

Bent u bekend met de brief van de VN-rapporteurs die stellen dat Nederland meer moet
doen voor alle vrouwen die tussen 1956 en 1984 zijn gedwongen hun baby af te staan?1
2

Vraag 2

Waarom heeft u hier tot nu toe nog niet op gereageerd? Bent u bereid dat alsnog te
doen, op zo kort mogelijke termijn, en uw reactie ook met de Kamer te delen?

Vraag 3

Deelt u de mening van de VN-rapporteur, die stelt: «Als je een baby na de geboorte
met dwang bij een moeder weghaalt, is dat een mensenrechtenschending. Je zou het zelfs
onder psychologisch geweld kunnen scharen. Daarbij werden deze vaak minderjarige ongehuwde,
zwangere meisjes in de samenleving gediscrimineerd. Ze werden bestempeld als gevallen
vrouwen, puur vanwege hun vrouw zijn.»? Wat is uw reactie hierop?

Vraag 4

Wat is uw reactie op deze stelling van de VN-rapporteur: «wij zien steeds weer dat
het bij zaken rondom historisch onrecht vooral gaat om waarheidsvinding. Dat een samenleving
een kloppende versie van de geschiedenis optekent en erkent welk leed en welke mensenrechtenschendingen
er hebben plaatsgevonden. Dat is uiteindelijk het belangrijkste onderdeel van herstel.»?

Vraag 5

Wat vindt u van de wijze waarop de Nederlandse overheid tot nu toe met deze mensenrechtenschendingen
is omgegaan? Waarom is er nog steeds geen sprake van herstel?

Vraag 6

Waarom wordt de aangenomen Kamermotie die u heeft opgedragen dat de Nederlandse Staat
zich niet meer moet beroepen op verjaring, niet onverkort uitgevoerd?3 Maakt de brief van de VN-rapporteurs nu dat u ervoor gaat zorgen dat verjaring geen
rol meer zal spelen in dit soort zaken en dat u daarmee alsnog de motie uitvoert?
Zo niet, waarom niet?

Vraag 7

Gaat u in op de uitnodiging om met de VN-rapporteurs in gesprek te gaan, ook om te
leren van de ervaringen in andere landen, met als doel verantwoordelijkheid te nemen
voor de eigen rol van de Nederlandse Staat in de geschiedenis?