Antwoord schriftelijke vragen : Antwoord op vragen van het lid Agema over het bericht 'Geldproblemen door chronisch ziek kind: ik voel me een schooier'

Antwoord van Staatssecretaris Van Ooijen (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) (ontvangen
31 januari 2024). Zie ook Aanhangsel Handelingen, vergaderjaar 2023–2024, nr. 725.

Vraag 1

Bent u bekend met het bericht «Geldproblemen door chronisch ziek kind: ik voel me
een schooier»?1

Antwoord 1

Ja

Vraag 2

Komt het vaak voor dat ouders van chronisch zieke kinderen moeten verhuizen omdat
de aanpassingen aan hun woning niet vergoed worden vanuit de Wet maatschappelijke
ondersteuning 2015 (Wmo)? Zo ja, om hoeveel ouders gaat dit?

Antwoord 2

Ik heb geen gegevens over hoe vaak het voorkomt dat ouders van chronisch zieke kinderen
moeten verhuizen omdat de aanpassingen aan hun woning niet vergoed worden vanuit de
Wmo 2015.

Vraag 3

Op welke wijze werkt het «hoger beroep» als gemeenten vanuit de Wmo woningaanpassingen
onvoldoende vergoeden? Verhuizen kan toch niet op enig moment de enige optie zijn?

Antwoord 3

Mensen met een ondersteuningsbehoefte kunnen op grond van de Wmo 2015 van de gemeente
een woningaanpassing krijgen. Hiervoor geldt de gebruikelijke Wmo-procedure, waarbij
eerst melding gemaakt wordt van de hulpvraag en de gemeente onderzoek doet naar de
ondersteuningsbehoefte en vervolgens een beschikking opstelt. Wanneer een ingezetene
het niet eens is met de beschikking, bijvoorbeeld omdat niet de (gehele) woningaanpassing
vergoed wordt, kan de ingezetene tegen de beschikking van de gemeente in bezwaar.
Als een ingezetene het vervolgens niet eens is met de daarop volgende beslissing op
bezwaar van de gemeente, dan kan deze in beroep gaan bij de bestuursrechter en ten
slotte in hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep (de hoogste rechter m.b.t.
de Wmo 2015).

Er is een aantal redenen waarom een woningaanpassing niet of niet geheel wordt vergoed.
Voorbeelden hiervan zijn dat een huis niet geschikt is om te worden aangepast of dat
de aanpassing op langere duur niet toereikend is. Daarnaast mag de gemeente bij de
keuze voor ondersteuning de kosten van verschillende oplossingen betrekken. Als verhuizen
de enige optie is, kan dat zeer ingrijpend zijn voor de betrokkenen.

Vraag 4

Wat vind u ervan dat deze ouders hun huis moeten verkopen omdat zij anders niet voor
hun chronisch zieke dochtertje kunnen blijven zorgen?

Antwoord 4

Het is tragisch om te lezen dat het gezin uit dit artikel noodgedwongen moet verhuizen
vanwege de extra kosten die samenhangen met de zorg en ondersteuning voor hun dochter.
Ik realiseer me dat de zorg voor een chronisch ziek kind zwaar kan zijn en dat ouders
zoals genoemd in het artikel bij het organiseren van passende ondersteuning en zorg
soms tegen knelpunten aanlopen. De gemeente waar deze ouders woonachtig zijn, zijn
verantwoordelijk voor het organiseren van passende ondersteuning. Het is niet aan
mij om te oordelen over de afwegingen die de gemeente hierin gemaakt heeft. Wel is
naar aanleiding van de berichtgeving in de media vanuit mijn ministerie contact opgenomen
met het gezin en zijn zij in contact gebracht met verschillende instanties en belangenorganisaties
die ouders kunnen adviseren en/of ondersteuning kunnen bieden.

Vraag 5

Schaamt u zich niet als ouders van chronisch zieke kinderen door zorgkosten in financiële
problemen komen? Wat onderneemt u hiertegen?

Antwoord 5

Het is een onwenselijke situatie wanneer ouders van chronisch zieke kinderen door
zorgkosten in financiële problemen komen. Daarom hecht ik ook veel waarde aan de cliëntondersteuning
die zowel vanuit de Wmo 2015 als de Jeugdwet beschikbaar is om gezinnen te ondersteunen
bij het organiseren van passende ondersteuning en zorg en om de ouders te informeren
over relevante wetten en regelgeving. Het is belangrijk dat gemeenten op de mogelijkheden
van cliëntondersteuning wijzen. Aanvullend is het van belang dat gemeenten op grond
van de Wmo 2015 (artikel 2.1.7.) een tegemoetkoming kunnen verstrekken aan mensen
met een beperking of chronische problemen voor aannemelijke meerkosten die verband
houden met deze beperking of problemen ter bevordering van de zelfredzaamheid en participatie.