Antwoord schriftelijke vragen : Antwoord op vragen van het lid Koerhuis over het niet uit huis zetten van weeskinderen

Antwoord van Minister Ollongren (Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties) (ontvangen
2 juni 2021).

Vraag 1

Kunt u een stand van zaken geven over de uitvoering van de motie Koerhuis1 sinds de mondelinge vragen van 13 april 2021?

Antwoord 1

In het mondelinge vragenuur van 13 april 2021 heb ik aangegeven dat de aanpak van
de motie gestoeld is op twee stappen. De eerste stap is het inzichtelijk maken van
de omvang en aard van het probleem. Daarin wordt onder andere meegenomen hoe vaak
het voorkomt dat volwassen weeskinderen achterblijven in hun ouderlijke huurwoning
en hoe partijen daarmee omgaan. De tweede stap is de uitwerking van oplossingen voor
het probleem. In deze stap worden oplossingen uitgewerkt die enerzijds voorspelbaar
zijn voor partijen en anderzijds voldoende mogelijkheden voor maatwerk bieden. In
het hele traject worden experts en professionals betrokken en worden bevindingen getoetst.
Op dit moment ben ik in de afrondende fase van dit traject. Zoals eerder aangegeven
zal ik uw Kamer voor de zomer over de uitkomsten informeren.

Vraag 2

Wat zijn de ondergrens en de bovengrens voor de leeftijd van weeskinderen die u overweegt
om erfbelasting uit te stellen en weeskinderen niet uit huis te zetten? Kunt u een
toelichting geven op uw overwegingen?

Antwoord 2

Bij brief van 14 april 2021 (Aanhangsel Handelingen II 2020/21, nr. 2335) is uw Kamer door de Staatssecretaris van Financiën geïnformeerd over het voornemen
tot wijziging van wet- en regelgeving met als doel een algemene oplossing voor schrijnende
situaties, waarin het bieden van langdurig uitstel van betaling voor een erfbelastingschuld
zonder het in rekening brengen van invorderingsrente wenselijk is. Momenteel wordt
een voorstel tot wijziging van wet- en regelgeving voorbereid. De voorwaarden om aanspraak
te kunnen maken van deze bijzondere uitstelfaciliteit zullen in de uitwerking van
de wet- en regelgeving worden meegenomen. Uw Kamer wordt hierover nader geïnformeerd
bij het aanbieden van deze wet- en regelgeving.

Voor de afbakening van de groep volwassen kinderen van huurders waarvoor een op maatwerk
gerichte oplossing nodig is wanneer hun ouders overlijden ga ik uit van een ondergrens
van 18 jaar, omdat een minderjarige in beginsel niet bevoegd is tot het sluiten van
een huurovereenkomst.

Vraag 3

Wat is op dit moment de ondergrens voor de leeftijd van kinderen om alleen in een
huis te mogen wonen en een voogd op afstand te mogen hebben?

Antwoord 3

Een minderjarige is in beginsel niet bevoegd tot het sluiten van een huurovereenkomst.
Uitzondering hierop zijn studentenwoningen: hiervoor hanteren verhuurders in sommige
gevallen een leeftijdsgrens van 16 jaar. In dergelijke gevallen moet de ouder/voogd
medeondertekenen.

Vraag 4, 5, 6, 7

Deelt u de mening dat corporaties moeten kunnen worden gedwongen om weeskinderen niet
uit huis te zetten?

Welke aanknopingspunten ziet u in de Woningwet om corporaties te dwingen?

Welke aanknopingspunten ziet u in een bestaande algemene maatregel van bestuur (AMvB)
onder de Woningwet om corporaties te dwingen?

Welke aanknopingspunten ziet u in een nieuwe AMvB onder de Woningwet om corporaties
te dwingen?

Antwoord 4, 5, 6, 7

Het gaat hier om de verdrietige situatie dat een volwassen kind van huurders wees
wordt. Ik vind het van groot belang dat wordt voorkomen dat iemand op straat komt
te staan wanneer zijn of haar ouders overlijden. Wettelijk geldt een inwonend meerderjarig
kind in de regel niet als medehuurder maar als medebewoner. Een medehuurder kan bij
het overlijden van een andere huurder het huurcontract overnemen, een medebewoner
kan dat in principe als aangetoond kan worden dat er sprake was van een duurzame gemeenschappelijke
huishouding. Bij een inwonend meerderjarig kind wordt meestal geacht dat hiervan geen
sprake is, omdat verwacht wordt dat kinderen op enig moment op zichzelf gaan wonen.

Bij het overlijden van de huurder heeft een medebewoner het recht om nog zes maanden
in de woning te blijven wonen, daarna is het aan de verhuurder (of de rechter) om
te oordelen wat een passende vervolgstap is. Corporaties hebben bij het beoordelen
van die vervolgstap ook te maken met onder andere de toewijzingsregels uit de gemeentelijke
huisvestingsverordening, en met vragen over passendheid van een woning. Mijn insteek
is dat maatwerk nodig is om per situatie een goede oplossing te vinden. Uitgangspunt
is daarbij voor mij dat een weeskind niet op straat komt te staan. Een gedragscode
voor verhuurders of een soortgelijk instrument zou hierbij behulpzaam kunnen zijn.
Dwang van corporaties acht ik niet voor de hand liggend.

Vraag 8

Deelt u de mening dat met oplossingen komen «voor de zomer» erg laat is voor deze
kwetsbare doelgroep?

Antwoord 8

De uitwerking van de motie Koerhuis pak ik zorgvuldig aan. Ik zie geen mogelijkheid
om u eerder over mogelijke oplossingsrichtingen te informeren.

Vraag 9

Wilt u deze vragen beantwoorden voor het Commissiedebat Wonen en Corona 3 juni 201?

Antwoord 9

Ja.