Schriftelijke vragen : Het artikel ‘Hoe wokecultuur docent het zwijgen oplegt’

Vraag 1

Bent u bekend met het artikel «Hoe wokecultuur docent het zwijgen oplegt» en uw antwoorden
op schriftelijke vragen van het lid Beertema van 20 februari jl., met de daarbij behorende
beslisnota?1

Vraag 2

Bent u ook van mening dat het haaks staat op de essentie van een universiteit als
studenten aangeven niet met tegengeluiden geconfronteerd te willen worden? Hoe kan
een universiteit haar kerntaken uitvoeren en voldoen aan de plicht inzake maatschappelijk
verantwoordelijkheidsbesef als het aan de orde stellen van conflicterende opvattingen
steeds meer geproblematiseerd wordt?

Vraag 3

Kunt u bevestigen dat klachten van studenten over het feit dat ze met tegengestelde
opvattingen geconfronteerd worden als zodanig niet als sociale onveiligheid erkend
kunnen worden? Worden de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid niet
al teveel geproblematiseerd door te stellen dat deze soms op gespannen voet staan
met de sociale veiligheid van studenten? Acht u het toelaatbaar dat de leiding van
een instelling bepaalde opvattingen ontoelaatbaar verklaart met het oog op de sociale
veiligheid van studenten?

Vraag 4

Is het volgens u een gebruikelijke en wenselijke situatie dat leidinggevenden binnen
universiteiten in het kader van de bestuurlijke verantwoordelijkheden – dus buiten
de sfeer van onderzoek en wetenschappelijke publicaties – afstand gaan nemen van wetenschappelijk
onderbouwde opvattingen van medewerkers? Is het niet opmerkelijk dat een leidinggevende
in de hoedanigheid van bijvoorbeeld opleidingsdirecteur afstand gaat nemen van, zoals
in de beslisnota verwoord, de legitimiteit van bepaalde begrippen? Hoort dit niet
bij uitstek thuis in het debat tussen wetenschappers?

Vraag 5

Onderkent u dat een relevant verschil bestaat tussen het uitdragen en onderstrepen
van het beleid van de instelling door leidinggevenden en het openlijk afstand nemen
van de opvattingen van personeelsleden? Kunt u bevestigen dat van de werkgever de
uiterste zorgvuldigheid verwacht mag worden met het openlijk recenseren van gedrag
en opvattingen van personeelsleden teneinde het ontstaan van stigmatisering en onveiligheid
van deze personeelsleden zoveel mogelijk te vermijden?