Antwoord schriftelijke vragen : Antwoord op vragen van het lid Peters over hulp aan onverzekerden

Antwoord van Staatssecretaris Van ’t Wout (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) (ontvangen
8 maart 2021).

Vraag 1

Bent u bekend met het artikel «Mani (30) beademde een verslaafde dakloze en zat met
een strop van duizenden euro’s»?1

Antwoord 1

Ja.

Vraag 2

Bent u bekend met het feit dat geleden schade die ontstaan is door het bieden van
hulp aan een onverzekerde dakloze, blijkbaar nergens verhaald kan worden?

Antwoord 2

Ja, dit is inderdaad ingewikkeld bij schade die ontstaat wanneer een omstander hulp
biedt aan iemand die onverzekerd en dakloos is.

Vraag 3, 4, 5

Deelt u de mening dat hulp bieden aan mensen die onwel zijn geworden niet bestraft
zou moeten worden, of die mensen nu verzekerd zijn of niet?

Zijn er andere situaties bekend waarbij een hulpverlener geleden schade niet kan verhalen?
Zo ja, welke?

Bent u bereid mogelijkheden te onderzoeken om te komen tot een waarborgfonds specifiek
gericht op burgerhulpverleners met geleden schade die nergens verhaald kan worden?

Antwoord 3, 4, 5

Burgers die elkaar te hulp schieten, zijn altijd te prijzen. Voor burgerhulpverleners
die zich hebben aangemeld als vrijwilliger, zoals de 225.000 burgerhulpverleners die
zich hebben aangemeld via het oproepsysteem HartslagNu, is een waarborgfonds niet
nodig.2 Zij zijn vaak verzekerd via de gemeentelijke collectieve vrijwilligersverzekering.
Als bij een reddingsactie door een omstander spullen vernield of ontvreemd worden
kan hier te allen tijde aangifte van worden gedaan bij de politie. Daarnaast kan iemand
zijn of haar eigen verzekeraar aanspreken ten behoeve van een schadevergoeding. Valt
de geleden schade onder de dekking, dan dient de verzekeraar uit te keren. Is dit
niet het geval, dan kan de omstander ervoor kiezen de schade die bij de reddingsactie
is ontstaan te verhalen op diegene die geholpen is dan wel op diegene die de schade
heeft veroorzaakt. Bij Slachtofferhulp Nederland kan de hulpverlener terecht voor
emotionele steun, voor ondersteuning in een eventueel strafproces en voor hulp om
geleden schade vergoed te krijgen.

In dit geval kon de schade helaas niet worden verhaald op degene die geholpen is,
omdat hij onverzekerd was. Het is een uitzonderlijk geval. Er zijn op dit moment geen
vergelijkbare situaties bekend. Wanneer een burger die de schade niet kan verhalen
een laag inkomen heeft, kan de bijzondere bijstand of de Stichting urgente noden,
afhankelijk van de individuele situatie, uitkomst bieden. In dit specifieke geval
is via crowdfunding geld opgebracht om de schade te vergoeden.

Gezien de verschillende mogelijkheden die er momenteel zijn om de geleden schade te
compenseren, zie ik geen aanleiding om de mogelijkheden te onderzoeken om te komen
tot een Waarborgfonds specifiek gericht op burgerhulpverleners met geleden schade.