Schriftelijke vragen : Misstanden rondom meldingen van sociale onveiligheid op universiteiten

Vraag 1

Heeft u kennisgenomen van het bericht «Wangedrag docent «UvA nam klachten over grensoverschrijdend
gedrag niet serieus»»?1

Vraag 2

Bent u van mening dat de vele acties die door universiteiten in gang zijn gezet om
grensoverschrijdend gedrag te voorkomen en de meldingsprocedures te verbeteren2 voldoende zijn gezien de harde kritiek van dit onderzoek?

Vraag 3

Bent u bereid naar aanleiding van dit bericht (nogmaals) met de Universiteit van Amsterdam
in gesprek te gaan? Zo nee, waarom niet?

Vraag 4

Deelt u de mening dat de lage meldingsbereidheid onder slachtoffers waarschijnlijk
deels te wijten is aan het slechte meldingsbeleid dat wordt gehanteerd, waardoor melders
nul op rekest krijgen, meldingen niet goed worden gedocumenteerd en geen duidelijk
patroon van wangedrag duidelijk wordt? Zo ja, welke lessen trekt u uit deze specifieke
casus die elders ook voor verbetering zullen zorgen?

Vraag 5

Welke verschillen ziet u tussen de ombudsfuncties per universiteit met «stroomschema»
samengesteld door de Nationale ombudsman en de VSNU3, met uitwijkmogelijkheid naar de Nationale ombudsman en een mogelijk nationaal onafhankelijk
meldpunt?

Vraag 6

Bent u van mening dat de toekomstige ombudsmogelijkheden voldoende zijn om personen
een veilige en onafhankelijke plek te bieden waar zij hun melding kunnen doen?

Vraag 7

Kunt u toelichten in hoeverre studenten(organisaties) worden betrokken bij de aanpak
van grensoverschrijdend gedrag?

Vraag 8

Bieden de conclusies uit genoemd bericht aanleiding om alsnog een landelijk meldpunt
in te stellen, om te verzekeren dat patronen van ongewenst gedrag duidelijk worden
en melders een zo laag mogelijke drempel ervaren, gezien de complexiteit van procedures
waardoor een «stroomschema» noodzakelijk is? Zo nee, waarom niet?