Voorzitter

Anick van Calster is de ambassadeur van België in Nederland sinds augustus 2021. Vandaag ontving ik haar in de Tweede Kamer om kennis te maken. Ik vroeg de ambassadeur op wat voor manier zij de Nederlandse politiek volgt en hoe zij kijkt naar onze samenwerking. Vanuit de Tweede Kamer is er veel contact met het Belgische parlement, bijvoorbeeld in de contactgroep België en in het Beneluxparlement. In dat kader heb ik toestemming gegeven om tijdens het Nederlands voorzitterschap van het Beneluxparlement gedurende 2023-2024 de vergaderingen in de plenaire zaal van de Tweede Kamer te houden.

Vandaag ontving ik in de plenaire zaal het jaarverslag genaamd De burger kan niet wachten, van de Nationale ombudsman Reinier van Zutphen. De Nationale ombudsman doet onafhankelijk onderzoek bij klachten over overheden. In Nederland bestaat de Nationale ombudsman sinds 1982. In de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is vastgelegd wat de ombudsman wel en niet mag doen; welke klachten hij mag behandelen bijvoorbeeld. Er bestaan verschillende ombudsmannen, maar er is maar één Nationale ombudsman. Deze is aangesteld door de Tweede Kamer. De Nationale ombudsman bemoeit zich alleen met problemen tussen de burger en de overheid. Over bijna alle overheidsinstellingen kan een klacht worden ingediend bij de Nationale ombudsman.

Samen met Eerste Kamervoorzitter Jan Anthonie Bruijn ontving ik vandaag de minister-president van Armenië, Nikol Pashinyan, in het Tweede Kamergebouw. Tijdens zijn bezoek benadrukte ik dat de band tussen Armenië en het Nederlandse parlement sterk is. De motie van het Kamerlid Joel Voordewind om de Armeense genocide te erkennen kreeg in 2018 brede steun in de Kamer. Ook in 2021 riep de Tweede Kamer de regering op om de genocide te erkennen. De inwoners van Armenië leven tot op de dag van vandaag met de pijn en trauma’s als gevolg van de gebeurtenissen in het verleden. Ik prijs minister-president Nikol Pashinyan voor zijn leiderschap en inspanningen om Armenië te stabiliseren en moderniseren. Ook zijn inzet en doorzettingsvermogen voor politieke hervorming is bewonderingswaardig.

Samen met Eerste Kamervoorzitter Jan Anthonie Bruijn ontving ik de president van Bosnië-Herzegovina, Šefik Džaferović. We gingen in gesprek over de relatie tussen beide landen. In het bijzonder spraken wij over de oorlog in Oekraïne en de impact die dit heeft. Ook kwam het recente bezoek van de Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken aan Bosnië-Herzegovina aan bod. Tijdens dit bezoek herdacht de commissie samen met de Moeders van Srebenica (de nabestaanden van de mannen die zijn omgebracht na de val van Srebrenica) de slachtoffers van de genocide.

Met een aantal voorzitters van Kamercommissies had ik op dinsdag 12 april een eerste bijeenkomst over het eindrapport van de werkgroep-Van der Staaij, die een concrete en praktische werkagenda heeft opgenomen waarmee de Kamer haar taken beter kan uitvoeren. Ook heeft de werkgroep suggesties gedaan hoe de betrokkenheid van burgers bij het parlementaire proces kan worden vergroot en hoe de Kamer haar informatiepositie kan versterken. Samen met alle commissievoorzitters bekijken we de komende tijd naar de mogelijkheden om de aanbevelingen uit te voeren. Ook kijken we hoe we de rol van de Kamercommissies kunnen verstevigen om zo ook weer ruimte te creëren in de plenaire agenda. Het was een mooie bijeenkomst, bijzonder goed om met elkaar van gedachten te wisselen over hoe we ons werk nog beter kunnen doen.

De Oekraïense president Zelensky hield via een live videoverbinding vanuit Kiev een toespraak in de plenaire zaal van ons Kamergebouw. Het was een bijzonder moment, waarop we onze steun en medeleven hebben uitgesproken met het Oekraïense volk. De burgers van Oekraïne zijn onschuldige slachtoffers in een oorlog. De gevolgen zijn voor hen het grootst en niet te overzien. Ik heb de president bedankt voor de moeite die hij heeft genomen om ons rechtstreeks toe te spreken. Je kunt zijn toespraak terugkijken en de vertaling nalezen. 

De afgelopen dagen heb ik deelgenomen aan de conferentie van Kamervoorzitters van de EU-parlementen in het Sloveense Brdo. Ik deed dit samen met Voorzitter Jan Anthonie Bruijn van de Eerste Kamer. Belangrijke onderwerpen van overleg waren de oorlog in Oekraïne en de werkwijze van parlementen in crisissituaties. We hebben gesproken over hoe de samenwerking tussen de parlementen kan worden versterkt en een aantal best practises uitgewisseld. Lees meer over deze conferentie. 

Ik had vandaag de eer om de Anne Vondelingprijs voor nationale politieke journalistiek en de Saskia Stuivelingprijs voor regionale politieke journalistiek uit te reiken. 
Jesse Frederik van De Correspondent (op de foto via het beeldscherm) onderzocht de toeslagenaffaire van álle kanten, inclusief een kritische blik op de journalistiek. Gep Leeflang van De Stentor (links op de foto) bleef in zijn eentje doorspitten in de bestuurscultuur van de gemeente Epe. Ik feliciteer de prijswinnaars van harte! Onafhankelijke journalistiek is een erezaak in een vrije, democratische rechtstaat, zei ik ook in mijn speech. 

Nieuwspoort bestaat dit jaar zestig jaar! Ik mocht op maandagavond 21 maart samen met Nieuwspoort-voorzitter Wilco Boom het lustrumjaar openen. Het internationale perscentrum ziet er anders uit dan zestig jaar geleden. Het groepje journalisten van toen is een community van tweeduizend trotse Poorters geworden. Van politici en bestuurders tot journalisten en lobbyisten. Ik ben er trots op dat Nieuwspoort de komende jaren óók een plekje heeft in B67, onze tijdelijke huisvesting. Waar het democratische debat plaatsvindt, daar is ook Nieuwspoort. En zo hoort het te zijn.

• Lees mijn speech voor het jubilerende Nieuwspoort.

Tijdens zijn doorreis vanuit Gabon terug naar Suriname, maakte de voorzitter van de nationale assemblée van de Republiek Suriname, Marinus Bee, een tussenstop in Nederland. Tijdens onze korte ontmoeting spraken wij over de politieke situatie in Suriname, de coronapandemie en onze interparlementaire samenwerking. Suriname en Nederland hebben een hele bijzondere relatie. We delen meer dan driehonderd jaar geschiedenis met elkaar en spreken dezelfde taal. De culturele en persoonlijke banden zijn ook na de Surinaamse Onafhankelijkheid in 1975 zeer nauw gebleven. Dat is ook niet vreemd, aangezien er ruim 350 duizend Nederlanders met een Surinaamse achtergrond in ons land wonen. Ik vond het een eer om parlementsvoorzitter Bee te mogen ontvangen en met hem te spreken over zaken die ons allen raken.